Oh, de ironie. Jaguar Land Rover, de club die al decennia machines bouwt die lachen om modder, bergen en het occasionele apocalyptische Britse weer, ligt op z’n knieën – niet door een ondergelopen rivierbedding of een helse kuil in de weg, maar door een stel puisterige pubers met toetsenborden en een wrok. Of dat fluistert men toch. We schrijven september 2025, en de grootste autobouwer van Groot-Brittannië – die lui die de glorieus overgeconstrueerde Defenders en gestroomlijnde F-Paces produceren, waardoor andere wagens eruitzien alsof ze door blinddoek-dragende eekhoorns in elkaar zijn geschroefd – heeft al meer dan drie weken geen motor laten ronken. Geen productie. Geen glanzende nieuwe Range Rovers die van de band rollen. Alleen stilte, spreadsheets vol rode inkt en een toeleveringsketen die sneller ontrafelt dan een goedkope trui in de wasmachine.
Het begon allemaal op 1 september, toen de cyberboemannen op bezoek kwamen. JLR’s IT-systemen, die glanzende digitale hersenen die de fabrieken laten zoemen als een goed geoliede V8, vielen plots stil. Het bedrijf sloeg sneller op de grote rode knop dan je zou uitwijken voor een fietser in de regen – wereldwijde operaties werden stilgelegd om de rot te stoppen. Fabrieken in Solihull, Halewood en Wolverhampton, de kloppende harten van de Britse auto-industrie, kwamen krakend tot stilstand. We hebben het over 1.000 voertuigen per dag die in rook opgaan, of beter gezegd, in het duister van welke duistere webgrot deze hackers ook thuis noemen. Genoeg metaal om de opritten van een klein dorp te vullen, allemaal niet geleverd terwijl arbeiders duimen draaien en leveranciers staren naar lege orderboeken.
En wie zijn deze digitale bandieten? Een schimmige bende die zichzelf de Scattered Lapsus$ Hunters noemt, heeft zich gemeld om de eer op te eisen, met alle subtiliteit van een uitlaat van een straatracer. Het is dezelfde club die eerder Britse retailers zoals Marks & Spencer lamlegde, en hun online handel in zombiewinkels veranderde. Nog geen losgeld eisen – tenminste, niet dat JLR toegeeft – maar ze hebben laten vallen dat er wat data is gepikt. Klantgegevens? Blauwdrukken voor de volgende elektrische Defender? Wie zal het zeggen. De echte klap is hoe deze puinhoop de zwakke onderbuik van de moderne autobouw blootlegt. JLR’s fabrieken zijn geen simpele werkplaatsen; het zijn slimme, verbonden kolossen waar robots dansen met lopende banden, allemaal georkestreerd door een web van software dat fragieler is dan een belofte van een politicus.
Fast forward naar nu, en de stilstand duurt langer dan een slechte vakantie. De productie zou eerder deze maand weer op gang komen, maar forensische knappe koppen zijn nog steeds aan het graven in de code, als detectives op een plaats delict. Laatste bericht: de lijnen bewegen pas weer op z’n vroegst op 24 september, en geruchten van insiders suggereren dat de chaos tot november kan aanhouden. Juist ja – Halloween komt misschien met rottende pompoenen in lege laadperrons. JLR verliest £50 miljoen per week aan inkomsten, een bedrag waar zelfs de meest verkwistende oliesjeik van zou schrikken. Maar denk eens aan de kleintjes: 39.000 directe werknemers zitten thuis met behoud van loon, maar de schokgolf raakt nog eens 200.000 anderen in de toeleveringsketen. Kleine bedrijven in de Midlands en daarbuiten sturen personeel met verlof, korten op uren of erger – sluiten de deuren. Een vakbondsbaas noemde het een “directe bedreiging” voor duizenden banen en eiste dat de regering bijspringt met een reddingslijn. Parlementsleden schreeuwen moord en brand in Westminster, trekken parallellen met hacks bij de NHS en bibliotheken, en roepen dat Groot-Brittannië “slaapwandelt” naar een cyber-Armageddon.
Daar komen de pakken uit Whitehall om de hoek kijken, want niets zegt “wij hebben dit onder controle” zoals een troep ambtenaren in slecht zittende jasjes. Het ministerie van Handel en Industrie hangt aan de lijn met JLR, terwijl het National Cyber Security Centre – het nerdy neefje van GCHQ – tot aan de knieën in de modder staat sinds dag één. Ze hebben “buitengewone vergaderingen” belegd met industrietoppers, beloven steun zonder echt geld op tafel te leggen. De Society of Motor Manufacturers and Traders deed ook een duit in het zakje met een gezamenlijke verklaring, waarin ze beloven de schade aan de toeleveringsketen in kaart te brengen. Het is allemaal zeer Brits: stalen gezichten, eindeloze koppen thee en een vage belofte dat “experts dag en nacht werken”. Een voormalige cyber-tsaar merkte op dat datadiefstal nog het minste van JLR’s zorgen is – het is de operationele verlamming die de echte dreun uitdeelt. Want in een wereld waar alles verbonden is, trek je aan één stekker en er vliegen er een dozijn uit.
Zoom uit, en dit is niet alleen JLR’s hoofdpijn; het is een wake-up call voor de hele auto-industrie. Vergeet niet, dit is het bedrijf dat twee jaar geleden een deal van £800 miljoen sloot met Tata Consultancy Services om zijn digitale verdediging kogelvrij te maken. Uitbestede cybersecurity, noemden ze het – een vijfjarenpact om het IT-landschap te “transformeren en vereenvoudigen”. En toch zijn we hier, met slimme fabrieken die stilstaan als een Defender in diepe sneeuw. De aanval ging diep, mogelijk tot in de brug tussen IT en operationele technologie, waardoor logistieke portals en productie-uitvoeringssystemen veranderden in sitting ducks. Experts denken dat het de productiekern raakte, niet alleen de fluffy klantgerichte systemen. En met JLR dat al likte aan wonden door Amerikaanse importheffingen en uitgestelde elektrische lanceringen – die glanzende nieuwe batterij-aangedreven Range Rovers en Jaguars zijn nu verschoven naar 2026 – voelt dit als karma met een toetsenbord.
Maar laten we niet verdrinken in somberheid. Er is een zilveren randje, als je goed kijkt: deze klucht dwingt de industrie misschien eindelijk om haar liefde voor alles-dat-verbonden-is te heroverwegen. Stel je fabrieken voor met geïsoleerde back-ups, of cybersecurity die zo robuust is als het chassis van een Land Rover. JLR belooft een “gecontroleerde herstart”, waarbij systemen gefaseerd weer online komen, als het loslaten van een koppeling bij een heuvelstart. Leveranciers klauteren rond, sommige verwerken betalingen handmatig met pen en papier – een throwback die Henry Ford zou doen gniffelen. En te midden van al het handengewring is er sprake van veerkrachtsubsidies of noodleningen om de wolven bij kleine bedrijven van de deur te houden. Gaat dat gebeuren? In de politiek zijn beloftes goedkoper dan benzine, maar de druk neemt toe.
Uiteindelijk herinnert deze cybercapriool ons eraan dat, ondanks al het vermogen en de high-tech tovenarij, auto’s nog steeds worden gebouwd door mensen die betaald moeten worden, en dat imperiums sneller kunnen instorten dan een ondeugdelijk lichtmetalen wiel. JLR zal weer brullen – dat doen ze altijd – maar niet zonder dat deze episode een paar littekens en een hoop lessen in silicium achterlaat. De volgende keer dat je cruist in een Defender en een buiging maakt voor zijn offroad-onoverwinnelijkheid, bedenk dan: het echte slagveld is tegenwoordig niet het pad; het zijn de terabytes.
Lezers, als u op zoek bent naar een betrouwbare rit zonder digitale drama’s, bent u welkom op onze marketplace waar u 100% elektrische auto’s kunt zoeken en kopen. Ontdek het aanbod op https://volty.be/nl/buy/cars/overview/.
