Laten we eerlijk zijn: fusies in de auto-industrie klinken als een briljant plan op papier, maar in de praktijk voelen ze vaak aan als een huwelijk tussen twee families die elkaars lievelingsrecepten haten. Neem Stellantis, dat monsterlijke conglomeraat geboren uit de onwaarschijnlijke unie van Fiat Chrysler en PSA in 2021. Het resultaat? Veertien merken die onder één dak moeten samenwonen – van de pittige Italiaanse Fiat tot de no-nonsense Amerikaanse Jeep, met een Franse Peugeot die probeert de vrede te bewaren. En nu, met de voormalige baas Carlos Tavares die vanuit zijn pensioenstoel waarschuwt voor een scheiding, begint het te kriebelen. Is dit het einde van een mislukt experiment, of de start van iets beters? Vooral voor ons, de evangelisten van de elektrische revolutie, ruikt het naar opportuniteit.
Tavares, die 67 lentes telt en tot december vorig jaar de scepter zwaaide over dit alles, was de man die de fusie tot leven moest wekken. Hij sneed kosten waar het pijn deed: productie verhuizen naar goedkopere oorden, modellen schrappen om de balans te redden. Het werkte half – Stellantis werd 's werelds op drie na grootste autobouwer – maar de prijs was hoog. Kwaliteit leed onder de bezuinigingen, prijzen schoten de lucht in, en in de VS, waar Jeep en Ram de sterren van de show moesten zijn, liep het uit de hand. Vakbonden gromden, overheden in Italië en Frankrijk voelden zich genaaid, en uiteindelijk rolde Tavares de deur uit na een winstdaling die niemand zag aankomen. Niet bepaald een sprookjesafscheid, maar hey, in deze branche overleef je zelden met een gouden handdruk en een glimlach.
In zijn recente boek – een soort afscheidsbrief aan de industrie – gooit Tavares de knuppel in het hoenderhok. "Misschien moeten de Franse, Italiaanse en Amerikaanse merken van dit grote concern weer hun eigen weg gaan," schrijft hij droogjes. Hij vreest dat de delicate balans tussen Parijs, Turijn en Detroit uit het lood raakt. Stel je voor: de Italianen willen Fiat beschermen tegen Chinese concurrenten, de Fransen eisen banen voor Opel en Citroën, en de Amerikanen dreigen met tarieven onder een nieuwe regering die auto's uit Europa als indringers ziet. "Stellantis is een enorm complex wezen om te managen," bekent hij, en je hoort de zucht tussen de regels door. Het is geen roep om chaos, maar een nuchtere waarschuwing: zonder constante waakzaamheid valt dit kaartenhuis om.
En laten we even bij dat complex zijn stilstaan, want daar schuilt de echte grap – of tragedie, afhankelijk van je perspectief. Terwijl Tesla en BYD de wereld veroveren met batterijen die harder knallen dan een V8, zit Stellantis vast in een web van oude gewoontes. Die veertien merken? Ze vechten om schaarse resources, terwijl ze allemaal hun eigen elektrificatie moeten doorlopen. Peugeot probeert een hippe EV te lanceren, Jeep wil een offroader op stroom, en Fiat... nou ja, Fiat probeert gewoon te overleven. Het resultaat is een trage verschuiving naar elektrisch, met fabrieken die half leegstaan in Europa en investeringen die naar de VS worden doorgesluisd onder de nieuwe CEO, Antonio Filosa. Die man, een oudgediende uit Latijns-Amerika, pompt miljarden in Amerikaanse Jeep-fabrieken, maar snijdt in Europese plannen. Vakbonden razen al, en terecht: als je de toekomst wilt grijpen, waarom dan niet all-in op stroom in plaats van vasthouden aan verbrandingsmotoren die hoesten als een roker na een marathon?
Maar hier komt het mooie: een opsplitsing zou die knopen kunnen doorhakken. Laat de Amerikanen met hun pick-ups en muscle cars hun gang gaan – misschien zelfs als een puur Yankees-merk, zoals de Republikeinen fluisteren. De Europeanen? Dan kunnen Peugeot, Citroën en Opel zich richten op wat ze het best doen: slimme, betaalbare EV's die de straten van Brussel en Berlijn veroveren. Geen gedoe meer met grensoverschrijdende bureaucratie, geen compromissen die innovatie vertragen. Tavares' woorden klinken als een wake-upcall: maak het simpeler, maak het sneller, maak het elektrisch. Want in een wereld waar Chinese gigafabrieken auto's spuwen als confetti, is complexiteit de vijand van vooruitgang. En vooruitgang, dames en heren, betekent stil, soepel en zero-emissie rijden – de enige weg die telt.
Dus ja, dit scheidingsdrama zou best eens het beste nieuws kunnen zijn voor de auto-industrie sinds de uitvinding van de band. Het dwingt ons om te kiezen: vasthouden aan het verleden, of versnellen naar een toekomst vol kilowatts en kilometers zonder guilt. Bij ons, waar we elke dag dromen van een wereld op stroom, zien we het als een uitnodiging. Een kans om te bewijzen dat kleiner, slimmer en groener altijd wint.
Benieuwd naar je eigen elektrische avontuur? Duik in onze marketplace, waar je 100% elektrische auto's kunt zoeken en kopen – van compacte stadsflitsers tot familie-vreters met bereik voor dagen. Ontdek het op https://volty.be/nl/buy/cars/overview/. De toekomst rijdt al, wacht niet te lang.
