Stel je voor: een wereld waarin auto’s niet langer worden ontworpen door geniale, excentrieke geesten met een potlood achter hun oor en een glas whisky in de hand, maar door een kille, berekende machine die sneller lijnen trekt dan een kleuter met een nieuwe doos stiften. Klinkt als sciencefiction? Nou, trek je aluminum hoedje maar aan, want volgens een Mercedes-ontwerper is dit precies waar we naartoe gaan. De menselijke autodesigner, die romantische ziel die ons de gullwing-deuren en de S-Klasse gaf, wordt binnenkort vervangen door… een AI-machine. En eerlijk? Ik weet niet of ik moet juichen of mijn gereedschapskist in de fik moet steken uit protest.
Laten we even terugspoelen. Mercedes-Benz, het merk dat synoniem staat voor luxe, kracht en een vleugje Duitse onverzettelijkheid, heeft altijd gepionierd. Van de allereerste auto in 1886 tot de glanzende slagschepen die nu over de Autobahn zoeven, ze hebben de lat hoog gelegd. Maar nu lijkt het erop dat ze de menselijke hand, die jarenlang hun meesterwerken vormgaf, inruilen voor een algoritme. Een topontwerper van het merk liet vallen dat zijn opvolger geen man of vrouw van vlees en bloed zal zijn, maar een kunstmatige intelligentie die in milliseconden een wagen kan tekenen. Geen koffievlekken op schetsen meer, geen verfrommelde papiertjes in de prullenbak – gewoon pure, klinische perfectie. Maar is dat wel wat we willen?
Beeld je even in hoe het vroeger ging. Een ontwerper, laten we hem Karl noemen, zit in een schemerig kantoor met een sigaret in de mondhoek. Hij krabbelt iets op een servetje terwijl hij mompelt over proporties en aerodynamica. Na weken zweten, scheuren en opnieuw beginnen, komt er iets uit dat lijkt op de Mercedes 300 SL – een auto zo mooi dat je hem eerder in een museum verwacht dan op de weg. Dat is kunst, dat is passie, dat is menselijkheid. Nu? Een computer spuwt in drie seconden een render uit, perfect tot op de micrometer, zonder ook maar een greintje ziel. Het is alsof je een Michelin-sterrenchef vervangt door een magnetronmaaltijd. Snel? Ja. Lekker? Niet echt.
Natuurlijk, de techneuten onder ons zullen zeggen: “Maar wacht eens even! AI kan sneller itereren, efficiënter ontwerpen en fouten elimineren!” En ja, dat klopt. Een machine hoeft niet te pauzeren voor een broodje Bratwurst of een middagdutje. Het kan eindeloos variaties maken, materialen simuleren en zelfs voorspellen hoe de wagen het doet bij een crash. Stel je voor: een Mercedes die er niet alleen uitziet als een ruimteschip, maar ook rijdt alsof het de natuurwetten tart – en dat allemaal zonder dat er een mens aan te pas komt. Klinkt indrukwekkend, toch? Tot je bedenkt dat diezelfde AI waarschijnlijk ook een Dacia Sandero kan ontwerpen die net zo efficiënt is, maar dan voor de prijs van een tweedehands fiets. Waar blijft dan die exclusieve Mercedes-magie?
En dan is er nog het emotionele aspect. Auto’s zijn geen koelkasten of stofzuigers – het zijn dromen op wielen. De lijnen van een E-Klasse vertellen een verhaal, de grille van een AMG schreeuwt persoonlijkheid. Kan een computer dat nabootsen? Misschien. Maar het voelt toch een beetje als een robot die een liefdesbrief schrijft – technisch correct, maar je gelooft niet echt dat hij het meent. Ik zie het al voor me: een AI die een nieuwe G-Klasse ontwerpt, perfect symmetrisch en aerodynamisch, maar zonder die rauwe, stoere charme die het ding zo geliefd maakt. Het wordt een gladgestreken doos op wielen, en wij, de autoliefhebbers, blijven achter met een lege portemonnee en een nog legere ziel.
Toch moeten we niet te snel met pek en veren klaarstaan. Mercedes is niet gek. Ze weten dat hun merk meer is dan alleen specs en cijfers. Misschien wordt AI een hulpmiddel, een soort superslimme stagiair die de saaie klusjes opknapt, terwijl de echte ontwerpers de grote lijnen uitzetten. Een samenwerking, geen overname. Want laten we eerlijk zijn: zelfs de slimste computer heeft geen flauw benul van wat het betekent om met 200 kilometer per uur over een bergpas te scheuren, de wind in je gezicht en het gebrul van een V8 in je oren. Dat is iets wat je moet voelen, niet berekenen.
Dus, wat brengt de toekomst? Een vloot van AI-ontworpen Mercedessen die eruitzien als ze recht uit een Hollywood-blockbuster komen? Of een wereld waarin machines en mensen samenwerken om iets te maken dat zowel briljant als bezield is? Ik hoop vurig op dat laatste. Want hoe knap die kunstmatige intelligentie ook wordt, ik wil mijn auto’s met een vleugje menselijke chaos, een scheutje imperfectie en een flinke dosis passie. Anders kunnen we net zo goed allemaal in zelfrijdende broodroosters gaan rondtoeren – efficiënt, maar o zo saai. Mercedes, laat ons niet in de steek. Geef ons machines met een hart, geen hartenloze machines.
